Vakantie Zwarte Woud

9 Juli om 7 uur 's morgens werd ik opgehaald door mijn vader om vervolgens door te rijden naar de tongelreep. Hier kwam de bus van Bolderman reizen waarmee ik eerst naar het verzamelpunt in Zeeland (NB) zou gaan en vervolgens door naar Bernau in het zwarte woud. Bij het verzamelpunt was het gigantisch druk, 25 bussen kwamen vanuit het hele land en dus zo'n duizend mensen moesten na een kopje thee of koffie hun andere bus vinden. Er was 1 bus die in de file stond en ondanks dat onze bus naar Bernau compleet was, mochten we nog niet weg. Dus na een dik halfuur wachten in de bus, vertrokken we dan alsnog en zo begon onze reis van ong 9 uur richting het zwarte woud. Peter, onze chauffeur en reisleider was een gezellige man die op een leuke manier veel uitleg gaf onderweg. De reis is verder voorspoedig gegaan en met regelmatig een pauze en weinig file kwamen we rond 19.30 aan in het hotel.
Het hotel wordt gerund door 2 Nederlandse zussen met hun mannen en lag in een mooi natuur gebied. Om te gaan wandelen ideaal, maar helaas waren er geen winkels bv in de buurt. Ik had op de website van het hotel begrepen dat er een waterval met 10 minuten lopen te bereiken was, maar die bleek vanaf een andere parkeerplaats te zijn die 20 km verder lag. Peter had de waterval nog wel aangewezen op de heenweg en we reden hier zaterdag onderweg naar een excursie nog een keer langs.
In het hotel gingen we eerst eten, op de verschillende tafels lagen de sleutels van je kamer en zo had je dus meteen een vaste indeling. Later hoorde ik dat deze indeling voor de rest van de vakantie voor zowel ontbijt als avondeten aangehouden moest worden. Leuk, als je gezellige tafelgenoten hebt, maar dat kwam bij mij dus niet zo uit. En dan heb je een leuk dilemma, ga je regelen dat je ergens anders kan zitten, dan is dat natuurlijk geen leuke boodschap voor de mensen aan die tafel. Als je niks doet, loop je je elke maaltijd te ergeren wat ook niet leuk is op je vakantie... Een andere tafel had het blijkbaar ook gemerkt en 2 zussen die samen op reis waren vroegen of ik bij hun tafel erbij kwam zitten. Dit overlegt met het hotel en 's avonds kon dat, maar 's morgens was er echt niks te regelen. Het eten was verder wel erg goed, volgens sommige waren de porties aan de kleine kant, maar voor mij waren ze perfect. Maar toen 1 van de mensen vroeg of hij wat extra aardappelen mocht hebben, was dit niet mogelijk, zelfs niet wat friet ofzo. Hieraan merkte je wel dat ze nog niet zo lang in deze business zaten en dus een bepaalde flexibiliteit mistte.


Ik werd nog wel leuk welkom geheten in het hotel, de Meiboom stond er namelijk nog, hoewel hij er wel anders uitzag

Dinsdag gingen we naar Titisee, een toeristisch meer die door sommige van onze groep gedoopt werd tot tietenzee :s Op het meer kon je een rondje varen en vooral dit huisje kon ik zo mooi op de foto zetten:
Rond 2 uur gingen we naar een klein plaatste st. Bastien waar we een kerk konden bekijken die helemaal wit was van binnen.
De kerk was vooral van marmer gemaakt en we kwamen ook nog een verwijzing naar een bekende nederlander tegen:


In de gemeente van het hotel was een hout gift shop en om de gemeente te sponsoren werd hier ook even gestopt. Er was zelfs (al/nog) een ruimte met kerstallen, erg mooi gemaakt allemaal. Zelf heb ik 2 hout-laser werkjes meegenomen die je in de kerstboom of voor het raam kan hangen.

Woensdag gingen we naar Zwitserland om bij Schaffhausen de watervallen te bekijken. Deze waterval zit in het begin van de Rijn, wel verbazend dat hij hier zo anders is als in Nederland :) We konden vanuit de bus de waterval al zien en halverwege de waterval stond een rots waar het leek alsof mensen op stonden. Ik dacht echt dat het aan mijn ogen lag, maar je kon inderdaad met een bootje naar deze rots toegaan en dan stond je letterlijk tussen de waterval
's middags gingen we een stukje met een oude stoomtrein terug, hierdoor kreeg je ook de kans om mooie foto's te maken zonder de reflectie van het glas:

Op de terugweg naar het hotel waren we gisteren langs een Lidl gekomen en vandaag zouden we dezelfde route rijden. Dus op verzoek van de bus heeft Peter daar een extra "excursie" gepland zodat we met zijn alle inkopen konden doen. Op zich klinkt het stom, maar zonder winkels in de buurt van het hotel en voor mij bv geen groente of fruit bij het ontbijt, is het wel lekker als je ff goedkoop een voorraad in kan slaan. Ook voor de mensen die de porties te klein vonden of het eten in Zwitserland te duur (I don't blame them, 4,50 voor een half liter flesje fris :0) was dit een mooie optie. Alleen de dagen erna werd elke Lidl uitgebreid toegejuigd door de bus, hoewel we er niet meer gestopt zijn. 

Bij deze stop nog gebruik gemaakt om te vragen of het een optie is om zaterdag middag naar die Todtnauer waterval te gaan. 's Middags stond er volgens het boekje niks op de planning en we kwamen er dan vanaf de ochtend excursie langs. Hij vertelde dat ze dan eigenlijk naar een lokaal museum zouden gaan en dat het hotel zorgde voor gebak bij de thee (wel op eigen kosten). Hij zou ons ook alleen kunnen afzetten en ik moest dan nog uitzoeken hoe we terug konden komen. Dus na het avondeten even de aandacht van de groep gevraagd en gekeken of er uberhaupt interesse was. Hier kwamen 2-3 mensen uit die wel mee wilden en dus ik aan het hotel gevraagd of wat er mogelijk was qua openbaar vervoer of taxi. Later bleek dat openbaar vervoer er dik 2,5 uur overdeed en dat je dan heel erg strak qua tijd zat. Een taxi zou 40 euro kosten en dan heb je het voordeel dat je kan gaan, wanneer je wilt. 

Donderdag was Gutach (een openluchtmuseum) aan de beurt, maar onderweg moest er natuurlijk een stop gemaakt worden bij een koekkoeksklokken winkel. Op zich een belevins op zich, want buiten de winkel stond een gigantische klok die helemaal tot leven kwam. Hier stonden verschillende boerderijen en was het idee dat je kon zien hoe ze vroeger leefden. Helaas klopte de uitleg vaak niet met wat je zag en waren er ook geen 'medewerkers' waar je dingen aan kon vragen of dingen lieten zien. Dit was 1 van die moment dat ik echt een gids miste. Hier viel trouwens ook de eerste gewonde, 1 van de zussen waarmee ik aan tafel zat zwaaide naar iemand van de groep, lette daarbij niet op waar ze liep en maakte een lelijke klap met haar voet. De pijn was zo dat ze toch even naar het ziekenhuis is gebracht met de ambulance en daar bleek ze een schuurtje in haar wreef te hebben. Ze hoefde niet in het gips, maar ze kon wel moeilijk lopen.

's Middags gingen we naar Triberg waar de hoogste waterval van Duitsland te vinden is. Nu is deze waterval gedeeltelijk aangepast door mensen, waardoor dit ook officieel weer niet klopt. Met een klein groepje zijn we de waterval gaan beklimmen, 3 mensen die zich ook interesse hadden in Todtnauer en een stel van rond de zeventig. Deze genoten duidelijk van de wandeling en de waterval en vertelde dat ze ook na het avondeten bij het hotel gingen wandelen. Die avond is deze groep ook gaan wandelen en zo ontstond de wandelgroep :)
De Triberg waterval is zo'n 163 meter hoog, maar wel redelijk gemakkelijk te doen. 1 pad is vrij steil, maar op de terugweg hebben we het beginners pad, wat er ook was, gelopen en daardoor kon je het zelfs relaxed wandelen noemen.

Opvallend (en ook wel mooi) is dat je de waterval niet in zijn geheel kan zien, hij bestaat eigenlijk een heleboel kleinere watervallen en elke keer als je een etage hoger loopt, zie je weer het volgende stukje waterval.
Daarnaast hadden ze het mooi gedaan met plateaus waarbij je over of heel dichtbij de waterval kon lopen. Helaas hebben we door de tijd niet de laatste etage en daarmee het begin van de waterval niet kunnen bekijken. Maar al met al toch een behoorlijke klim kunnen maken.

Tijdens de wandeling 's avonds kwamen we nog een schattig kappeltje tegen, wat meteen een indruk gaf hoeveel mensen er in Bernau wonen:
Er stonden 8 banken in, dus met 2 mensen per bank konden er 16 mensen in :) De wandeling was ongeveer een uurtje en voor een gedeelte liepen we langs een klein stroompje wat zelfs een naam had: Bernau-alb. Tijdens deze wandeling het oudere stel ook over kunnen halen om mee te gaan naar de Todtnauer waterval en met 1 van de mannen die afviel waren we met zijn 5'en. (Hij vond de klim van Triberg wel weer genoeg waterval voor 1 vakantie :))

Vrijdag kwam het 3de land van onze drielandenreis aanbod, namelijk de stad Colmar in Frankrijk. Zoals elke ochtend moest er als eerste een koffie en plaspauze gehouden worden. Er was een mogelijkheid om met een treintje het stadje door te gaan en ik dan kreeg je meteen wat extra uitleg. Aangezien de zus met haar pijnlijke voet erbij was en het treintje bijna vertrok voor de volgende ronde, maakte ik ff een spurtje om de man te waarschuwen (en te vragen) dat we met zijn alle graag mee willen. Volgens mij was er plek genoeg, maar hij wou toch weten hoeveel man er was. Dus ik ff snel getelt en kwam op 12 man uit. Toen iedereen ingestapt was en we het ticket betaalde moesten we maar 5 ipv 6 euro pp te betalen, wat bleek ik had groepskorting geregeld. Dus op dat moment werd ik door de hele groep reisleidster genoemd en na het treintje kreeg ik de kaart in handen met de vraag hoe we bij klein Venitië konden komen.
Rechts op de foto zie je waarom ze dat stuk klein Venetië noemen ;)
In de bus kwam de chauffeur nog naar mij toe of het gelukt was met de Todtnauer waterval, dus aangegeven dat we met zijn 5'en zouden gaan en dan met een taxi terug waar 8 man inkunnen. Tevens vroeg hij of ik de enquete formulieren wou verzamelen, zodat dat zuiver zou blijven, was geen probleem Maar in de oproep zei hij dus dat de formulieren ingeleverd konden worden bij zijn secretaresse, maw nog een bijnaam :p

's avonds was het behoorlijk aan het regenen en konden we niet gaan wandelen. Dus we zaten met een meerendeel van de groep in het restaurant en ze wilden een spelletje gaan spelen. 1 van de ideeen was commando tokkelen. Een bepaalde beweging alleen maken op het moment dat het gezegd werd in combinatie met het woord comando. (simon says idee). Vanuit daar kwamen we al gauw bij de liedjes en ja, dan merk je toch dat je geheugen je in de steek laat. Maar je bent niet voor niets IT'er die speciaal een hotel MET wifi uitzoekt, dus mobiel erbij en met google snel de tekst ff opzoeken. Nou, dat werd al snel door de rest opgepakt en zo werd de volledige tekst van eet veel bananen en de volledige versie van catootje. Later zei de hoteleigenaren nog dat ze de vorige keer gevraagd waren om een muziek avond te organiseren, maar dat wij zelf even een bolderman koor in elkaar hadden gezet.

Zaterdag begonnen we met Freiburg, een grotere stad waar ook veel fransen hun feestdag (14 juli) gingen vieren, waardoor het een gezellige boel was met allemaal muziek optredens. Van russische mannenkoren tot fanfares en accordeon orkesten.
Het stel hier rechts kwamen we ook overal tegen; Ze speelde met zoveel overgave, was echt leuk om te zien en bijna magisch zo snel als ze ging :)
Ik heb hier op de markt nog een klein uiltje gekocht, gemaakt van materialen uit het bos, echt schattig :)
Verder zijn we nog even in de kerk geweest tussen de diensten door en heb ik fruit en drinken ingekocht.
In de bus kregen we te horen dat de vrouw van een ouder stel uitgegleden was op een gladde winkelvloer. Ook hier zoveel pijn dat ze naar het ziekenhuis moest en de 2de met haar voet in het verband. (gelukkig zijn het er niet 3 geworden, want ik weet niet hoe het scheepsrecht dan zou uitpakken).

's Middags in de bus nog een laatste oproep gedaan voor de Todtnauer waterval, maar het bleef bij het vaste wandelgroepje. Nu klopte de site wel en naar een korte wandeling van 10 minuten waren we bij de waterval, qua hoogte ongeveer halverwege. Het was een prachtig beeld met een mooi uitzicht. Ik snap nogsteeds niet waarom deze waterval niet in de reis erbij zit. Gratis toegang, rolstoel toegankelijk (iig het eerste stuk wat al prachtig is) En er is een restaurantje aanwezig, voor als mensen echt niet naar de waterval willen :p Enige wat ik kan bedenken is dat er geen bus-parkeerplaats is. Maar ik klaag niet, ik ben er nu toch geweest en we hadden heerlijk de tijd voor onszelf :)

Wat ik erg mooi vond bij deze waterval, was het feit dat er speciale ligbedden waren gemaakt waar je heerlijk ontspannen van het geluid kon genieten. (Je moest wel redelijk kunnen klimmen en niet te veel angst hebben om dit te doen). Verder was de waterval redelijk hetzelfde ingedeeld als Triberg, maar met het grote verschil dat deze veel stijler was. In plaatse van hellende wegen had je hier trappen en hieronder zie je waarom dat nodig was (dit was 1 'etage', dat rode vlekje in het midden zijn die relaxstoelen. Je kan erop klikken voor een groter plaatje)
De Todtnauer waterval is 100 meter hoog, maar doordat deze helemaal natuurlijk is en we waarschijnlijk nog een heel stuk gevolgd hebben wat niet als waterval meegeteld wordt, leek hij een stuk groter :) Ik had via google gekeken hoe de wandelpaden liepen en de belangrijkste routes overgetekend (had helaas geen printer). Zo zijn we eerst helemaal naar boven gelopen, daar zag je een klein lief stroompje wat dus deze gigantische waterval vormde. Vanaf daar een stukje terug en toen het bos in zodat we na een mooi rondje weer terug kwamen op ons begin punt.
Vanaf daar zijn de langs de waterval naar beneden gelopen totdat dat wilde water weer een rustige stroompje was (een rivier zou je het niet eens noemen). Uiteindelijk liepen we in een weiland hadden we nog een mooi uitzicht op een stukje van de waterval:

Onderweg natuurlijk mooie foto's kunnen maken zoals hieronder bijna bij het begin van de waterval. En ja tijdens het wandelen in het bos was het soms wel ff uitkijken omdat er een rots over het pad stak, of dat het pad uit rotsen bestond en je half aan het glibberen en glijden was omdat uit alle kieren ook nog eens water lekte :)

Het laatste plaatje spreekt voor zich, een mooi pad waar je de vogels hoorde fluiten en het echt zwarte woud kon ervaren.

Terug bij de parkeerplaats hebben we de taxi gebeld en toen we ons kopje koffie op hadden en naar de parkeerplaats liepen, zagen we hem net naar boven rijden. Voor 33 euro waren we terug bij het hotel met voor mij het hoogtepunt van de reis achter de rug. 

's avonds werd er door het hotel nog een Bingo georganiseerd en dus helaas geen mogelijkheid om te wandelen. Wat mensen zo leuk vinden aan Bingo snap ik trouwens niet, vooral als je het vergelijkt met de avond ervoor was het zo saai en stil... Nee, niks voor mij en ik ben er dus maar lekker vroeg ingedoken. 

Zondag, de laatste dag in het zwarte woud gingen we naar de bodensee en dan vooral het eiland mainau, wat ook wel het bloemeneiland wordt genoemd. Je kon over een brug naar het eiland wandelen of met een bus ergens in het midden/einde afgezet worden. Gerda (van het Wandelen), haar man Jos en ik gingen te voet en hadden de rest ook wel verwacht, maar die waren met de bus, waardoor we de groep een beetje kwijt waren. Jos wou alle bloemen rustig en volledig bekijken, maar Gerda en ik waren hier niet zo voor in en uiteindelijk zijn we dus ieder onze eigen weg gegaan, Jos alleen en ik met Gerda op een lekker tempo gewandeld langs het water. En dan krijg je dit plaatje:
Er was ook een kerkje uit de Romaanse tijd welke erg mooi was en natuurlijk prachtige oude bomen. Bij het kerkje was ook een kasteel zoals ze het noemde, maar het leek meer gewoon een groot huis. Hierin was een kleine expositie waar je foto's zag van hoe het vroeger en nu was vanuit de lucht gefotografeerd. Het mooie was dat sommige gebieden bijna niet veranderd waren en andere waren gigantisch gegroeid (wat je ook meer verwacht).

Naast de flora was er ook een vlinderkas eigenlijk. We kwamen hier vrij laat achter en hebben dus snel een rondje kunnen maken (het was ook erg benauwd en druk binnen, dus dat nodigde ook niet uit om lang te blijven.) Maar ik heb toch wel een heel mooi plaatje kunnen schieten :)

Terug in het hotel hebben we 's avonds nog een laatste keer met de groep gewandeld. Toch wel jammer dat je niet zo groepje in je eigen woonwijk kent :)




Maandag moesten we vroeg op, want we werden om 17.00 uur weer in Zeeland verwacht. Tijdens de reis vertelde Peter dat we een leuke groep waren, wat we gedaan hadden en de punten die hem opvielde (zoals het bolderman koor, maar ook de 2 voeten). Ik had op verzoek van een paar in de groep al een inzamelactie  gestart voor de chauffeur, maar er was nog een stel wat een kaart erbij wou doen met een persoonlijk opschrift. Ik kon op dat moment niet reageren en het leek mij ook niet handig om dat al rijdend te doen. Gelukkig had ik een mooi punt toen we bij de volgende stop gingen vertrekken en nog netjes onze dank kunnen overbrengen. In het wisselpunt ging hij met de auto van de zaak naar huis, dus at hij niet mee en hij deed ook de servicelijn niet. Maar je merkt zo wel dat een gezellige reisleider de reis ook een stuk leuker maakt :)
In Zeeland kregen we nog een lopend buffet. De groep was gelukkig nu niet zo groot, maar het was wel dringen bij het buffet en voor mij hoeft het dan ook niet zo. Maar ja, je hebt de tijd nodig om alle bussen weer bij elkaar te krijgen. De servicelijn naar Eindhoven ging ook lekker vlot en rond 19.30 uur werd ik weer opgehaald door mijn vader om thuis opgewacht te worden door een verontwaardigde kat (Hoe kon ik zomaar een week wegblijven!)

Meer foto's: http://www.flickr.com/photos/83366996@N05/sets/72157630734607994/