Huisdieren

Afgelopen weekend zag mijn vader dat Oeska een bult op haar wang had. Dat gecombineerd dat ze weer 200 gram afgevallen was, was het toch tijd om de moeilijke keuze te maken. Maandag moest ik nog werken, maar dinsdag ochtend heeft Oeska haar laatste adem uitgeblazen bij de dierenarts.
Het bleek dat ze niet alleen een tumor in haar wang had, maar dat die ook haar tong en keel had aangetast, dus zeker de goede keuze, hoewel hij mij wel zwaar viel.

Oeska was een jaar geleden ook al meerdere keren ziek met hoesten en moeilijk ademhalen, ze had ook nierproblemen en ik had op dat moment al besloten dat ik haar niet verder ging behandelen. Ze was natuurlijk al behoorlijk oud en de behandeling waren gedeeltelijk ook pepmiddelen, dus dat voelde ook niet meer goed. Uiteindelijk is ze toen uit zichzelf weer beter geworden, maar vanaf dat moment was ik eigenlijk elke keer afscheid aan het nemen als het wat minder ging. Omdat ik eigenlijk al zo lang bezig was geweest met afscheid nemen en het huis dinsdag ook zo leeg in huis was, ben ik meteen op zoek gegaan naar nieuwe huisgenoten.

Eerst in het asiel gekeken, twee hele leuke katten gevonden. Helaas was de ene net voor ons neus gereserveerd en de andere mocht pas volgende week weg (ze moest nog op nacontrole voor een wond in haar oksel). Aangezien ik voor het afscheid van Oeska een weekje vrij had genomen, met de gedachte dat ik ook meteen mijn nieuwe huisgenote aan mij kon laten wennen, had het asiel geen geschikte kandidaat voor mij. Ik had ook via markplaats al 2 kandidaten gevonden en na een belletje kon ik daar dezelfde avond nog naartoe. Dus samen naar mijn zus eerst naar Helmond om deze schoonheid om te halen:

Ze heet nu Yuma (yama is turks voor lapje, spreek je uit als yumak en van daar dat ik er Yuma van heb gemaakt). Een turkse naam omdat ze half turkse angora is (zelfde ras als Oeska was). De vorige eigenaresse had haar 2 maanden geleden als kitten gekocht, maar vond een kat erg tegen vallen. Ze was een echt hondenmens volgens mij want alles wat leuk is aan een kitten vond ze vreselijk :p. Dus gelukkig kon ik haar een nieuw plekje aanbieden waar ze lekker kat kan zijn. 

Vervolgens door naar Roermond om daar een half siamees kitten te bekijken van 4 maanden. Het beestje bleek broodmager en had vieze oogjes. Maar ze keek zo lief en toch wel levendig, dat we haar meegenomen hebben. 

We hebben haar Sula gedoopt (Sua is thais voor tijger, voor het tijger patroon wat ze heeft. Ook hier een kleine aanpassing om het beter uitspreekbaar te maken). Ze zoekt nog erg de warmte op, en als je dan rondloopt laat ze luidkeels weten dat ze er niet mee eens is:

Vamorgen met de 2 meiden naar de dierenarts geweest en Yuma is helemaal gezond verklaart. Sula heeft last van niesziekte (dat hadden wel al verwacht toen we haar ogen zagen) en oormijt. Ze geeft nog erg snel over als ze teveel eet, dus ik moet elke keer zorgen dat ze kleine hapjes eet. Waarschijnlijk is ze door de ziekte ook even niet helemaal zinnelijk, dus elke keer als ze wakker wordt eerst het eerst naar de kattenbak, dan samen naar het eten en meestal gaat ze dan weer slapen. Het is wat met zo'n hummeltje.