Oeska: mijn oude dametje

Afgelopen weekend was Oeska redelijk wakker, dus de deur voor haar open gezet, zodat ze lekker een frisse neus kon halen. Kijk in naar buiten en wat zie ik daar; trillend, bevend, bijna een halve meter van de grond al klauterend op de schutting?! Juist Oeska.
Waar ze vroeger met een goede sprong al halverwege kwam en daarna met drie sprongen boven was, moet ze nu bijna vanaf de grond naar boven klauteren en daarna nog een paar minuten uithijgen op het smalle randje:

Hier nog wat kliekjes toen ze lekker op schoot lag te pitten:

Het blijft toch zo'n moeilijke keuze wat je moet doen met een beestje met zoveel levensenergie waarvan het lichaam echt begint af te takelen.